Nëse keni menduar se fundi i pandemisë do ta rikthente stresin në vendin e punës në nivelet e para-COVID-it, mendoni përsëri.
Sipas të dhënave të fundit të Gallup, emocionet negative si stresi, shqetësimi, zemërimi dhe trishtimi mbeten dukshëm më të larta se para vitit 2020.
Në nivel global, 41% e punonjësve raportuan se ndiheshin të stresuar “shumicën e ditës” një ditë më parë—në rënie nga kulmi i vitit 2020, por ende një tregues shqetësues i situatës jo të mirë në vendin e punës.
Ndërsa nxitësit e stresit në vendin e punës janë padyshim kompleks dhe të shumëanshëm, ata shpesh mund të gjurmohen në një përzierje faktorësh individualë, organizativë dhe shoqërorë.
Ndërveprimi ndërmjet këtyre niveleve krijon një mjedis sfidues, si për punonjësit ashtu edhe për drejtuesit.
Midis shumë kontribuesve, tre shquhen si veçanërisht të spikatur në bisedat me drejtuesit dhe menaxherët: ritmi i pamëshirshëm i ndryshimit dhe pasigurisë, thellimi i ndarjeve të nxitura nga tensioni politik dhe kufizimet (dhe herë pas here, dëmi) i programeve të mirëqenies në vendin e punës.
1. Presioni i përshtatjes së vazhdueshme
Në kontekstin e punës, ky stres kronik i pamëshirshëm mund të çojë shpejt në burnout, sipas studiueses dhe ekspertes Sally Clarke.
“Stresi kronik është bërë treguesi mbizotërues i jetës moderne. Kjo e bën gjithnjë e më të vështirë për drejtuesit, që të identifikojnë dhe parandalojnë fenomenin e burnout dhe çështje të tjera të lidhura me stresin në ekipin e tyre, përpara se të jetë tepër vonë,” tha Clarke.
2. Përçarja politike në rritje
Që nga Brexit dhe zgjedhjet presidenciale të 2016 në SHBA, tensioni politik është rritur globalisht dhe 2024 vetëm sa e ka thelluar ndarjen.
Ankthi politik – stresi kronik i lidhur me ngjarjet politike – është bërë një kontribues i rëndësishëm në stresin në vendin e punës.
Rrjedha e vazhdueshme e lajmeve politike dhe retorika përçarëse krijon një stres të përhapur, që depërton në jetën e përditshme, duke përfshirë vendin e punës.
Në vendet e punës, ky stres manifestohet në humbje të përqendrimit, marrëdhënie të tensionuara dhe madje edhe mungesë për arsye shëndetësore.
Studimet tregojnë se gjatë periudhave të ngarkuara politikisht, punonjësit raportojnë përkeqësim të reaktivitetit emocional, ankth të shtuar dhe madje edhe mendime vetëvrasëse.
3. Programet e mirëqenies së korporatave nuk mjaftojnë
Pavarësisht nga shpenzimet globale të korporatave, të parashikuara në 94.6 miliardë dollarë, për mirëqenien deri në vitin 2026, programet e mirëqenies në vendin e punës po dështojnë në përmbushjen e premtimeve të tyre.
Duke shkruar në Harvard Business Review, Jazz Croft, Acacia Parks dhe Ashley Whillans argumentojnë se rrënja e këtij dështimi qëndron në një mbështetje të tepruar në ndërhyrjet e nivelit individual, si aplikacionet e ndërgjegjësimit dhe trajnimet për menaxhimin e stresit.
Organizatat duhet të kalojnë nga fokusimi vetëm në zgjidhjet individuale, në trajtimin e çështjeve sistemike si menaxhimi i ngarkesës së punës dhe organizimi i punës.
Duke injoruar këta shkaktërë strukturorë, kompanitë rrezikojnë të ulin besimin, të zvogëlojnë angazhimin dhe në fund të dështojnë në përmirësimin e mirëqenies së punonjësve.
Një sfidë për drejtuesit
Sigurisht, jo çdo stres është i keq – në mjedisin e duhur dhe në dozën e duhur, stresi mund të jetë një faktor motivues.
Megjithatë, siç tregojnë shifrat aktuale, stresi nuk është vetëm i përhapur, por shoqërohet me një paletë emocionesh negative.
E thënë thjesht, forma aktuale dhe nivelet e stresit nuk janë të shëndetshme dhe as produktive.
Kjo nuk ka të bëjë me dhënien e më shumë përfitimeve ndaj problemit, ose ofrimin e zgjidhjeve të shpejta – ka të bëjë me qartësinë, ndjeshmërinë dhe një përkushtim ndaj zgjidhjeve sistematike.
Stresi duket se do të jetë i pranishëm edhe në vazhdim, por me udhëheqjen e duhur, ai nuk duhet të ndikojë dhe përcaktojë vendin e punës. Monitor