Vitin e kaluar, India kaloi Kinën për t’u bërë vendi më i populluar në botë, sipas vlerësimeve të OKB-së. Me gati 1.45 miliardë njerëz tani, ju do të mendoni se vendi do të ishte i qetë për të pasur më shumë fëmijë.
Udhëheqësit e dy shteteve jugore – Andhra Pradesh dhe Tamil Nadu – kohët e fundit kanë avokuar për më shumë fëmijë. Andhra Pradesh po mendon të ofrojë stimuj, duke përmendur normat e ulëta të lindshmërisë dhe plakjen e popullsisë.
Shteti gjithashtu hoqi “politikën e dy fëmijëve” për zgjedhjet e organeve lokale dhe raportet thonë se fqinji Telangana mund të bëjë së shpejti të njëjtën gjë.
Tamil Nadu fqinje po bën gjithashtu zhurma të ngjashme, më të ekzagjeruara. Shkalla e lindshmërisë së Indisë ka rënë ndjeshëm – nga 5.7 lindje për grua në vitin 1950 në normën aktuale prej dy.
Normat e fertilitetit kanë rënë nën nivelin e zëvendësimit të dy lindjeve për grua në 17 nga 29 shtetet dhe territoret. (Një nivel zëvendësimi është ai në të cilin lindjet e reja janë të mjaftueshme për të mbajtur një popullsi të qëndrueshme).
Pesë shtetet indiane jugore udhëheqin tranzicionin demografik të Indisë, duke arritur lindshmërinë e nivelit të zëvendësimit shumë përpara se të tjerët.
Kerala arriti momentin historik në 1988, Tamil Nadu në 1993, dhe pjesa tjetër nga mesi i viteve 2000. Sot, pesë shtetet jugore kanë norma totale të lindshmërisë nën 1.6, me Karnataka në 1.6 dhe Tamil Nadu në 1.4.
Me fjalë të tjera, normat e lindshmërisë në këto shtete përputhen ose janë më të ulëta se shumë vende evropiane. Por këto shtete kanë frikë se ndryshimi i demografisë së Indisë me përqindje të ndryshme të popullsisë midis shteteve, do të ndikojë ndjeshëm në përfaqësimin elektoral dhe ndarjen e vendeve parlamentare dhe të ardhurat federale nga shteti.
“Ata kanë frikë se do të penalizohen për politikat e tyre efektive të kontrollit të popullsisë, pavarësisht se janë performues më të mirë ekonomikë dhe kontribuojnë ndjeshëm në të ardhurat federale”, i tha BBC, Srinivas Goli, profesor i demografisë në Institutin Ndërkombëtar për Shkencat e Popullsisë.
Shtetet jugore po përballen gjithashtu me një shqetësim tjetër të madh ndërsa India përgatitet për përcaktimin e parë të vendeve elektorale në vitin 2026 – i pari që nga viti 1976. Ky ushtrim do të ripërcaktojë kufijtë elektoralë për të pasqyruar zhvendosjet e popullsisë, duke reduktuar me gjasë vendet parlamentare për shtetet jugore me prosperitet ekonomik.
Ndërsa të ardhurat federale ndahen bazuar në popullsinë e shtetit, shumë kanë frikë se kjo mund të thellojë betejat e tyre financiare dhe të kufizojë lirinë e politikëbërjes.
Demografët KS James dhe Shubhra Kriti projektojnë se shtetet e populluara veriore si Uttar Pradesh dhe Bihar do të fitojnë më shumë vende nga përcaktimi i kufijve, ndërsa shtetet jugore si Tamil Nadu, Kerala dhe Andhra Pradesh mund të përballen me humbje, duke zhvendosur më tej përfaqësimin politik.
Shumë, përfshirë kryeministrin Narendra Modi, kanë lënë të kuptohet se ndryshimet në aksionet fiskale dhe ndarjet e vendeve parlamentare nuk do të nxitohen.
“Si një demograf, nuk mendoj se shtetet duhet të shqetësohen tepër për këto çështje. Ato mund të zgjidhen përmes negociatave konstruktive midis qeverive federale dhe shtetërore. Shqetësimi im qëndron diku tjetër “, thotë Goli.
Sfida kryesore, sipas demografëve, është plakja e shpejtë e Indisë e nxitur nga rënia e normave të lindshmërisë. Ndërsa vendeve si Franca dhe Suedia iu deshën përkatësisht 120 dhe 80 vjet për të dyfishuar popullsinë e tyre të plakur nga 7 në 14 për qind, India pritet të arrijë këtë moment historik në vetëm 28 vjet, thotë Goli.
Kjo plakje e përshpejtuar është e lidhur me suksesin unik të Indisë në rënien e fertilitetit. Në shumicën e vendeve, standardet e përmirësuara të jetesës, arsimi dhe urbanizimi ulin natyrshëm lindshmërinë ndërsa mbijetesa e fëmijëve përmirësohet.
Por në Indi, normat e lindshmërisë ranë me shpejtësi pavarësisht progresit modest socio-ekonomik, falë programeve agresive të mirëqenies familjare që promovuan familjet e vogla përmes objektivave, stimujve dhe dekurajuesve.
Pasoja e padëshiruar? Merrni Andhra Pradesh, për shembull. Norma e saj e fertilitetit është 1.5, në të njëjtin nivel me Suedinë, por të ardhurat e saj për frymë janë 28 herë më të ulëta, thotë Goli.
Me borxhin në rritje dhe burimet e kufizuara, a mund të mbështesin shtete si këto pensione më të larta ose sigurime shoqërore për një popullsi që plaket me shpejtësi?
Më shumë se 40 për qind e hindusve të moshuar (60+ vjeç) i përkasin kuintilit më të varfër të pasurisë – 20 për qind e fundit e një popullsie për sa i përket shpërndarjes së pasurisë, sipas raportit të fundit të Fondit të Kombeve të Bashkuara për Popullsinë (UNFPA) të Indisë për plakjen.
Me fjalë të tjera, Goli thotë, “India po plaket para se të pasurohet”. Më pak fëmijë do të thotë gjithashtu një rritje e raportit të varësisë së pleqërisë, duke lënë më pak kujdestarë për një demografi në rritje të të moshuarve.
Demografët paralajmërojnë se kujdesi shëndetësor i Indisë, qendrat komunitare dhe shtëpitë e të moshuarve janë të papërgatitura për këtë ndryshim.
Urbanizimi, migrimi dhe ndryshimi i tregjeve të punës po gërryejnë më tej mbështetjen tradicionale të familjes – pika e fortë e Indisë – duke lënë pas më shumë të moshuar.
Ndërsa migrimi nga shtetet me popullsi në shtetet më pak të populluara mund të lehtësojë hendekun e moshës së punës, ai gjithashtu ndez ankthet kundër emigracionit.
“Investimet e fuqishme në parandalimin, kujdesin paliativ dhe infrastrukturën sociale nevojiten urgjentisht për t’u kujdesur për plakjen”, thotë Goli.
Sikur të mos mjaftonin shqetësimet e shteteve jugore, në fillim të këtij muaji, shefi i nacionalistit hindu Rashtriya Swayamsevak Sangh (Organizata Kombëtare e Vullnetarëve), shtylla kurrizore ideologjike e BJP-së së Modi – u bëri thirrje çifteve të kishin të paktën tre fëmijë për të siguruar të ardhmen e Indisë.
“Sipas shkencës së popullsisë, kur rritja bie nën 2.1, një shoqëri humb vetë. Askush nuk e shkatërron atë”, thuhet se tha Mohan Bhagwat në një takim të fundit.
Ndërsa shqetësimet e Bhagwat mund të kenë një bazë, ato nuk janë plotësisht të sakta, thonë demografët. Tim Dyson, një demograf në Shkollën Ekonomike të Londrës, i tha BBC-së se pas një ose dy dekadash, vazhdimi i “niveleve shumë të ulëta të lindshmërisë do të çojë në rënie të shpejtë të popullsisë”.
Një normë lindshmërie prej 1.8 lindjesh për grua çon në një rënie të ngadaltë dhe të menaxhueshme të popullsisë. Por një normë prej 1.6 ose më e ulët mund të shkaktojë “rënie të shpejtë dhe të pamenaxhueshme të popullsisë”.
“Një numër më i vogël njerëzish do të hyjnë në moshën riprodhuese – dhe atë kryesore të punës – dhe kjo do të jetë katastrofike nga pikëpamja sociale, politike dhe ekonomike. Ky është një proces demografik dhe është jashtëzakonisht i vështirë për t’u kthyer”, thotë Dyson.
Kjo tashmë po ndodh në disa vende. Në maj, presidenti i Koresë së Jugut, Yoon Suk Yeol, deklaroi normën e ulët rekord të lindjeve të vendit një “emergjencë kombëtare” dhe njoftoi planet për një ministri të dedikuar qeveritare.
Shkalla e lindshmërisë së Greqisë ka rënë në 1.3, gjysma e asaj që ishte në vitin 1950, duke shkaktuar paralajmërime nga kryeministri Kyriakos Mitsotakis për një kërcënim “ekzistencial” të popullsisë.
Por demografët thonë se nxitja e njerëzve që të kenë më shumë fëmijë është e kotë.
“Duke marrë parasysh ndryshimet shoqërore, duke përfshirë reduktimin e ndjeshëm të pabarazive gjinore, pasi jeta e grave është bërë gjithnjë e më e ngjashme me atë të burrave, kjo prirje nuk ka gjasa të ndryshojë”, thotë Dyson.
Për shtetet indiane si Tamil Nadu dhe Kerala, që po përballen me një fuqi punëtore në rënie, pyetja kryesore është: kush do të ndërhyjë për të mbushur boshllëkun?
Vendet e zhvilluara, të paaftë për të rikthyer rënien e lindshmërisë, po fokusohen në plakjen e shëndetshme dhe aktive – duke zgjatur jetën e punës me pesë deri në shtatë vjet dhe duke rritur produktivitetin në popullatat e moshuara.
Demografët thonë se Indisë do t’i duhet të zgjasë në mënyrë kuptimplote moshat e daljes në pension, dhe politikat duhet të kenë prioritet rritjen e viteve të shëndetshme përmes ekzaminimeve më të mira shëndetësore dhe sigurimit social më të fortë, për të siguruar një popullsi të moshuar aktive dhe produktive – një “dividend argjendi” potencial.
India duhet gjithashtu të shfrytëzojë më mirë dividentin e saj demografik – rritjen ekonomike që ndodh kur një vend ka një popullsi të madhe në moshë pune.
Goli beson se ka një dritare mundësish deri në vitin 2047 për të nxitur ekonominë, për të krijuar vende pune për popullsinë në moshë pune dhe për të ndarë burime për plakjen.
“Ne po korrim vetëm 15-20 për qind të dividentit – mund të bëjmë shumë më mirë”, tha ai.